İş Yeri Uyuşturucu ve Alkol Suistimali Yasaları ve Düzenlemeleri

İçerik

• İşyerinde Madde Bağımlılığı Yasaları ve Düzenlemeleri
• Ayrımcılık Sorunları
• Sağlık Bakım Planı Gereksinimleri

İşverenlerin işyerinde uyuşturucu ve alkol kötüye kullanımı ile ilgili belirleyebilecekleri politikalar hakkında yönergeler sağlayan federal yasalar bulunmaktadır. İşverenler uyuşturucu ve alkol kullanımını yasaklayabilir, uyuşturucu kullanımını test edebilir ve yasadışı uyuşturucu kullanımına karışan çalışanları tetikleyebilir.

Yönetmelikler tipik olarak kuruluşun uyuşturucu ve alkol kötüye kullanımı ve önleme politikasında listelenmiştir. Kurallar, şirketin uyuşturucu ve alkol için ne zaman test yaptığını ve bir testin başarısız olmasının sonuçları hakkında bilgi içerebilir. Kanun ayrıca madde bağımlılığı sorunları olan çalışanlara koruma sağlar ve işverenin işçilere sağlaması gereken konaklama yerlerini ana hatlarıyla belirtir.

Federal yasalara ek olarak, istihdam uyuşturucu ve alkol testlerini ve işverenlerin madde bağımlılığı sorunlarını nasıl ele alabileceğini düzenleyen devlet yasaları olabilir.

İşyerinde Madde Bağımlılığı Yasaları ve Düzenlemeleri

Engelli Amerikalılar Yasası (ADA) ve 1973 Rehabilitasyon Yasası, uyuşturucu ve alkol politikalarını etkilemektedir. Aşağıdakiler, ADA ve 1973 Rehabilitasyon Yasası'nın yönlerini ve uyuşturucu ve alkol sorunları olan çalışanlarla ilgili bazı devlet tüzüklerini özetlemektedir:

• İşverenler, işyerinde yasa dışı uyuşturucu kullanımını ve alkol kullanımını yasaklayabilir.
• Yasadışı uyuşturucu kullanımını test etmek ADA'yı ihlal etmez (ancak devlet gereksinimlerini karşılamalıdır).
• İstihdam öncesi test genellikle devletler tarafından zaten bir iş teklif edilmiş olan adaylarla sınırlandırılmıştır. Tipik olarak, tüm adaylara eşit davranılması gerekir ve test için hiç kimse seçilemez.
• Birçok eyalet, işverenlerin şu anda istihdam edilen işçileri maddeler için test etmelerinin bir nedenini doğrulamasını istemektedir. Bu eyaletlerdeki işverenlerin, söz konusu çalışanın ilaçları kötüye kullandığından ve güvenlik veya performanstan ödün verildiği konusunda makul bir şüphesi olmalıdır. Bazı devletler işçileri makul bir şüphe duymadan rastgele test edebilir. Bu uygulama genellikle güvenlik sorunlarının önemli olduğu durumlarla sınırlıdır.
• İşverenler şu anda uyuşturucu madde kaçakçılığı yapmakta olan kişilere iş aktarabilir veya reddedebilir.
• İşverenler uyuşturucu bağımlılığı öyküsü olan veya şu anda uyuşturucu kullanmayan ve rehabilite edilen (veya şu anda bir rehabilitasyon programında bulunan) uyuşturucu bağımlılarına karşı ayrımcılık yapamazlar.
• Tıbbi bakım için zaman ayırma, kendi kendine yardım programları vb. Gibi makul barınma çabaları, rehabilite edilen veya rehabilite edilen uyuşturucu bağımlılarına genişletilmelidir.
• Alkolik, ADA uyarınca "özürlü bir birey" olarak belirlenebilir.
• İşverenler, alkol kullanımı iş performansını veya davranışını bu tür eylemlerin diğer çalışanlar için benzer disiplin işlemlerine yol açacağı ölçüde engelleyen alkoliklere iş aktarabilir, disiplin edebilir veya reddedebilir. Uyuşturucu ve alkol kullanan çalışanlar, diğer çalışanlarla aynı performans ve davranış standartlarını karşılamalıdır.
• ADA, sıradan uyuşturucu kullanıcılarını korumaz. Bununla birlikte, bağımlılık kaydı olan veya yanlış şekilde bağımlı olarak kabul edilenler Yasa kapsamındadır.

Ayrımcılık Sorunları

Engelli Amerikalılar Yasası (ADA), 15 veya daha fazla çalışanı olan kuruluşlarda çalışanlara ve engelli başvuru sahiplerine karşı istihdam ayrımcılığını yasaklamaktadır.

Benzer şekilde, 1973 Rehabilitasyon Yasası'nın 503. maddesi, Federal hükümeti olan yüklenicilerin ve taşeronların kalifiye engelli kişilere karşı ayrımcılık yapmasını yasadışı hale getirir.

Sağlık Bakım Planı Gereksinimleri

2008 Paul Wellstone ve Pete Domenici Ruh Sağlığı Parite ve Bağımlılık Eşitliği Yasası (MHPAEA) ve daha sonra Uygun Bakım Yasası, büyükbabası olmayan sağlık bakım planlarının davranışsal sağlık tedavisi de dahil olmak üzere zihinsel sağlık ve madde bağımlılığı bozukluğu hizmetlerini içermesini zorunlu kılmıştır. Bu koşullar halen işverenlerin desteklediği çoğu planı yönetmektedir. Ancak, Trump yönetimi altındaki bir yürütme emri, devletlere, yargı bölgelerindeki bireyler için borsaya dayalı planlar dahilinde temel hizmetleri neyin oluşturduğunu belirleme konusunda daha fazla yetki vermiştir. Yürütme emri, daha sınırlı maliyet ve teminatlarla kısa vadeli planların oluşturulmasını teşvik etmiştir.

Henry J. Kaiser Vakfı şu anda 45 eyalette pazarlanan 24 farklı kısa vadeli sigorta ürününü araştırmıştır. Planların% 43'ünün ruh sağlığı hizmetlerini ve% 62'sinin madde bağımlılığı tedavisini kapsamadığını belirlediler.

Birçok eyalette, ruh sağlığı hizmetlerinin bireysel sağlık planlarına dahil edilmesi gerekliliği ile ilgili olarak bazı tüzükler bulunmaktadır. Bazı eyaletler, ruh sağlığı hizmetleri ile planların fiziksel rahatsızlıklara sağladığı faydalar arasında pariteye ihtiyaç duymaktadır.

Madde bağımlılığı genellikle bu eyaletlerde ruh sağlığı şemsiyesi altındadır. Bu parite durumlarında, sağlık bakım planları, fiziksel temelli tıbbi problemlerin kapsamı ile karşılaştırılabilir olan madde kötüye kullanımı için kapsam sağlamalıdır.

Ulusal Eyalet Yasama Meclisi Konferansı'na (NCSL) göre "Birçok eyalet kanunu akıl hastalığı, ciddi akıl hastalığı, madde bağımlılığı veya bunların bir kombinasyonu için belirli düzeyde bir kapsam sağlanmasını gerektirmektedir. zihinsel hastalıklar ve fiziksel hastalıklar arasında sağlanan fayda düzeyindeki tutarsızlıklar. Bu tutarsızlıklar farklı ziyaret sınırları, ortak ödemeler, indirimler ve yıllık ve yaşam boyu sınırlar şeklinde olabilir. "

Diğer devletler, akıl sağlığı kapsamı için bir seçenek sunulmasını zorunlu kılar, ancak asgari kapsam veya parite olduğunu da belirtmez. Bu eyaletlerdeki işverenler, çalışanlar bu isteğe bağlı kapsamı seçmeye karar verirse, başvuranlara ruh sağlığı kapsamı için ekstra prim talep eden planlar sunabilir.

NCSL, "En az 38 eyaletteki yasaların madde bağımlılığı, alkol veya uyuşturucu bağımlılığı kapsamını içerdiğini" belirtir.